Deze tour is prima te doen als dagtocht vanuit het dal. Reken dan nog anderhalf uur extra looptijd naar de Schwarzwasserhütte (1620m).
Wij vertrekken vanuit deze hut omdat we de dag ervoor ook al een tour gemaakt hebben in dit gebied.
De ochtend begon met een file aan het ontbijtbuffet en het zien te bemachtigen van een zitplaats om wat te kunnen eten. We zijn daarna dan ook maar vlot weg en staan als eerste buiten in de sneeuw waar vannacht wat vers is bij gevallen.
We vertrekken naar het noordwesten waarbij we het oude tolhuisje passeren. Vroeger zou dit een smokkelgebied zijn geweest tussen Duitsland en Oostenrijk. Nu ligt het er verlaten bij.
We wijken af van het gangbare spoor van de tourskiërs en kiezen ervoor om vlak langs de rand van het Naturschutzgebiet richting het Gerachsattel (1752m) te lopen. We respecteren uiteraard de grens hiervan, die goed is aangegeven middels meerdere waarschuwingsborden, en komen iets boven het zadel uit.
Inmiddels is het een stuk mistiger geworden dan vanochtend vroeg en wordt het oriënteren moeilijker. We gaan via de zuidhelling van de Hehlekopf omhoog, aan de rechter zijde, om zo vlak onder een rotsgraat (oostgraat) uit te komen. We traverseren hier onderlangs en zien plots een groep gemzen uit de rotsen de sneeuw in lopen. Ze hadden ons natuurlijk al eerder gespot en kiezen ervoor om een iets veiligere afstand van ons te zoeken. Eén gems neemt duidelijk het voortouw en gaat telkens wat vooruit om te zien waar hij (of zij?) de groep veilig heen kan leiden. We kijken een tijdje naar dit schouwspel en komen meteen weer even op adem. Als de kudde de hoek om is sjouwen wij verder omhoog. Een meter of 50 onder de top gaan we even steil recht omhoog over de harde sneeuwlaag om zo boven op de oostgraat uit te komen en vandaar snel op de top te komen (2058m).
Hier geen topkruis, maar een mooie bult sneeuw. Naar het oosten toe valt de Hehlekopf steil naar beneden, waar we nu nauwelijks iets van zien vanwege de dichte mist. Eergisteren spraken we nog een Duitser die vanaf hier de Bodensee had kunnen zien liggen, maar wij zijn vandaag al blij dat we elkaar nog kunnen zien.
We dalen af via de oostflank, waar de sneeuw niet hard is zoals op de zuidkant, maar heerlijke poeder waarin we diep en zacht wegzinken. Het zicht is volledig white-out maar de lijn die we moeten volgen volgens de kaart is niet ingewikkeld.
Hoe lager we komen, hoe beter het zicht wordt en al vlot zakken we onder de wolkenlaag uit.
We passeren Ifersguntenalpe (1750m) waarna het afdalen steeds speelser wordt. De bomen hebben een vers laagje poedersuiker gekregen wat zorgt voor prachtige plaatjes.
We komen boven Melköde (1346m) uit, waar we even moeten zoeken hoe we daar het laatste stukje van de helling afdalen. Niet heel charmant maar effectief laten we het laatste steilere stukje voor vandaag achter ons.
Vanuit Melköde loopt een prima en breed geprepareerd pad via Galtöde terug naar de parkeerplaats bij de Auenhütte.
Drie en een half uur na het vertrek uit de hut staan we weer bij de auto. Snel iets droogs aan en we tuffen in zes uur weer terug naar het noorden waar het inmiddels al lente is geworden.

Literatuur: Allgäuer Alpen und Lechtal, 50 Skitouren – Dieter Seibert. Bergverlag Rother 2013
Kaart: AV Karte Bayerische Alpen, 1:25.000, BY 2 Kleinwalsertal